Gavur Hasan Şiiri - Yorumlar

Okuduğum kitabın yazarı ile öylesine derinleşmiş ki sohbetimiz, sabahın aydınlık elleri dokundu omuzuma. Oh! teşekkürler sana Yaradan’ım! dedim, kahvemi yaptım, arka balkona gittim.

Kuşadası’na Güneş, bir başka doğar Pilav Dağı’ndan. Tepelerinden eteklerine salar günün ışıklarını. Sanırsın gelin telleridir boylu boyunca yamaçları sarıp sarmalayan. Bir tutamını alıp, takıveresin gelir saçlarına. Çocukluğumda büyüklerin; Habersizce gelinin duvağından bir tel koparın, takın saçınıza ve öylece uyuyun. Kısmetiniz açılır, iyi biri ile evlenir, mutlu olursunuz. dedikleri geldi aklıma. Bizler de dolanır dururduk gelinin etrafında o yüzden. Genç kızlara, gelin kendiliğinden verirdi tellerinden. Bana ne veren oldu, ne de ben gizlice koparabildim. Çalmak gibi gelirdi, yapamazdım. Utanırdım…

Çocukluğumu anımsatan karşı yamaçları uzunca seyre daldım. İçime çektim aydınlığı. Ağustos sıcağı yakar gibi olunca ön balkona gittim. Tam okumaya devam edecektim ki, sahilde gördüğüm amca geldi aklıma. Anlattıklarına daldım gittim. Sabah yürüyüşlerinde tanıdım onu. Deniz kenarında bir kanepede, boynu bükük, sessiz sessiz oturması yüreğimde bir şeyler uyandırırdı…

Bir kaç gün önceydi; yanına yaklaştım, selam verdim, kenara doğru kaydı, oturmam için yer açtı sahil kanepesinde. Sevindim. Beyaz teni, lacivert gözleri, tertemiz eli ayağı ile içimi kaynattı. Sarılıp öpesim geldi. Tedirgin bir hali vardı. Halini sordum, o da bana sordu; karşılıklı şükürler olsun dedik Yaradan’a. Konuşmak istiyordu, belliydi bakışlarından. Yalnızdı benim gibi o da. Oradan buradan konuşmaya başladık. Durmadan anacığını anlatıyordu. Rahmetler diliyordu. Anlıyordum, demek istedikleri vardı.