Gavaz Şiiri - Hayri Yöndem

GAVAZ

O bir anaydı
Kol kanat gerdi
Bir değil iki değil
Tam dokuz evlat üstüne
Yeri geldi titredi
Yeri geldi esti gürledi
Bazen poyraz
Bazen meltem
Bildiği kadar
Ne verdin ki ne alasın hesabından
Hep daha fazla
Fakat onun da doğuştan
Yazılmıştı kaderi
Ne sevmeyi öğrendi
Ne de öğrenmeye hakkı oldu
Oynarken bir gün günlerden
Küçük çoban
Çıplak ayak
Koynunda buldu
Bir türlü sevgili olamadığı
Çiledaşını
Vardı onun da bir hikâyesi
Vardığı yer geldiği yerle kıyas edilemezin biriydi o
Birlikte koşacaklardı
Hayatlarının peşinden
Düzlüğe yakın bir yerdeydiler ki
Düştü yol arkadaşı
Yeni yokuşlar miras bırakarak
Ne yapsındı devam etti
Çünkü anaydı o
Kolay mı dokuz doğum sancısını
Ömür boyu yaşamak
Ne rüyalar gördü
Pembe, gri, boz bulanık
Ne kadarı gerçek çıktı
Titrerken dokuz yetim üstüne
Hunharca geçti zaman
Yordu kadını
O da bir insandı nihayetinde
Koca doksanı aşkın yılın sonunda
Birazcık yorulsundu

(hayri yöndem)