“Gün bitimi soğukluğum beyaz atın sırtındaydı
benim de herkes gibi unutulmuş aşklarım, savaşlarım
gerçekleş (me) miş piyangodan zaferlerim vardı'
kızgın bir suydu vücut
çalkantılardan dinginliğe aktı
görmemiş bir ruhtu vücut
tüm anları bir anda saydı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
