Gassal Şiiri - Nefes Sahfa

kendi çocuğunu yıkayan bir gassalın gözünden yere düşen gözyaşıyım ben
buhar olur yükselirim
bazen yere düşerim bulutlardan
bazen de çamurlara düşerim
geçmişimden pişmanım
Allah unutturulup insanlardan küstürülen o çocuğun intihar mektubuyum ben
kırgınlıkları yazarım
anlamım, beni okuyan kişinin ah vah etmesinde saklıdır
eski insanların pişmanlıklarıysa yüz seksen yıllık toprakta saklıdır.
sen göremezsin.
öyle günler geçer gider.
bazen çok dalıp gidersin
sonra duraksarsın ya bir an
bu kadar şeyi ne için yapıyoruz
aş için iş, iş için aş
bir döngüye sarmış gidiyor
peki bütün bunlar ne için
diye sormuşsundur elbet ölmeden önce
farkına varmanın zamanı tam da şimdi demişsindir
tam da o an ben, eceli gelenler listesindeki isminin baş harfiyim
ölümden korkan o müslümanın korkulu rüyasıyım
çok incitmem
son işlediğin günahı hatırlatırım sadece