Gasp Edilen Aşklar Ve İmha Edilmiş Hayat ...

(’Temiz kalmış ne bulunur bir çöplükte aşkta kirlenir elbet insanla birlikte...’)

Sana biriktiriyorum,
sevgilerimi,coşkularımı, özlemlerimi,acılarımı
ve ruhumla bir türlü bütünleşememiş kendimi.
senin kısa boylu kalabalığına saklıyorum,uzun boylu yalnızlığımı:
Ülkemin,alaca karanlığında yitirilen aşkları sana getiriyorum:
Bir sağır sessizliğin,toplumsal,çığlıklarını sana bağırıyorum! ! !

Seni iliştirip her yanıma...
En deli aşklara büyüyorum:
Çok uzun bir köprüden sana doğru koşuyorum,
beni tut...
beni herşeye rağmen inadına tut...

Neyi sevsem ısrarla seviyorum,
neyi sevsem eksik,neyi sevsem kaybediyorum! !

Hayat yağmalanıyor yeni çağ da,
eski fotoğraflarda hükümlü suretim:
Ve ben herhangi bir nedenle seni özlüyorum...
Ve seviyorum seni,yüreğim sıkı yönetim...

Sesim sürükleniyor bilinmez iklimlere...
sırtımda unutulmuş kendini kanatan bıçak!
aşklarım sınanıyor acıların örsünde...
ve sen dadaş kızısın hoşgör,şair hırçınlığımı!
bu coğrafyada kalalım,
bu aşk,bu merhabalar burada güzel....

Şimdi sevgilim tut ellerimden,
bir şiir yaz ve yüreğini bölüş şarkılara..
yüreğinde kaçak özlemlerin,
arşivlerde fotoğrafların,
ellerimde parmak izlerin,
yüreğinde ödünç alınmış ümitlerin...

Aşkla vurulacağım bir yüreğim kalmadı sevgili...
Seni benden ayıran yasalar gereği bir celsede hükümlü kaldım!
Gözaltına alındı umutlarım...
Kelepçeye rehin düştü ellerim...
Gardiyanlar koğuşta sayım yaparken,
kalbim yapraklarını döktü birer birer...

Bir sen geçiyorsun benimle voltalardan ve acılardan...
Tek kişilik hücremde
ne sustum, ne konuştum.
sensizliği ben yazdım,
ben oynadım,
ben izledim...

(Birdal ERDOĞMUŞ/1999/MUĞLA/