Garsonlar Şiiri - Mesut Özünlü

Başarının
Baş ağrısı olduğu yıllardı...
Garson olmak için neredeyse
Kuş olup uçacaktım
Mesleğinizden aldığım hayat dersini
Şayet almasaydım garsonlar
Hiç okumayacaktım

Sizden öğrendim ben
Dünyanın kaç bucak olduğunu
Sizden öğrendim
Yarınları öldüren en büyük katillerin
Haylaz zamanlar olduğunu
Hayat neymiş, kimi, niçin, nerede
Develerin gevdiği birer el bezi gibi
Ezdikçe ezermiş...
Sizden öğrendim ben garsonlar
Elin ekmeği ne kadar kanlı imiş!
Silen yer, silemeyen yiyemezmiş...

Sizden öğrendim ben
Sabah saat beşte kalkmayı
Çiğli fecirlerde mahmurluğun
Nahoşluk kokan kekremsi tadıyla
Moraller bozuk, gözler uykusuz
Savrula savrula yollara koyulmayı
Ağustos ortasında ocak yakmayı
Marka toplamayı
Bardak yıkamayı
Sizden öğrendim ben garsonlar
Sizden öğrendim...

Sizden öğrendim ben
Dükkân dükkân dolaşmayı
Zar atan ustalara
Eli kirli kalfalara
Tanımadığım insanlara
Su, ayran, çay dağıtmayı
Bütün bunların ardından
Dermansız şiş ayaklarla
Bir şişe soğuk gazoz için
Beş yüz metre daha
Tabanları yağlamayı
Sizden öğrendim ben garsonlar
Sizden öğrendim...

Bilen var mı
Bütün bunlar ne demek
Emek ne demek
Sömürülmek ne demek
Horlanmak azarlanmak
Sadece
İnsanların canı çay çektiğinde
Önemli adam olmak ne demek
Kan ter içinde çalışmak
Kelebeklerce uçuşmak
Koşuşturmak
Bir ayın ardından da
Beş para alamamak
Avucunu yalamak ne demek...

Nedir bunlar, nasıldır
Ne anlama gelir
Var mı hiç bilen?
Hayatın
İdam kadar acımasız olduğunu
Garsonların ellerinden düşmeyen
Üç askılı
Çay tepsisinden öğrendim ben...