Garson Şiiri - İlhan Özdemir

garson,
bi içki ver bana.
donatalım şöyle masayı,
dağıtalım kafayı.
yalnızım bu gece,
neden diye sorma!
bırak şimdi eski yaraları.
neden mi yalnızım,
dedim ya, orasını karıştırma.

garson,
masaya bi bakım çek bakalım.
şişeyi tam ortaya koyalım.
aman meyvesiz bırakma beni,
hazır ayaktayken,
bir de değiştir şu masa bezini.
ulan ne biçim iş bu?
masa da yorgun,
dertli sigaralardan delik deşik olmuş masa bezi de...

garson,
içkimi tazele be koçum,
bir iki de güzel söz söyle.
ben avunurum,
senden başka olmasın hiç dostum.
yan masayı boş versene,
sen benim meyve tabağını tazele.
neden yalnızsın diye sorma dedik!
belki bekleyenimiz var bizim de.

garson,
benimle bi ilgilen hele,
bu ne biçim yer
herkesin var bir derdi de
anlayanı yok be aslan!
şu ışıklar yordu beni,
sanki hayat yetmez gibi.
bir de bu dolan küllük eklendi,
boşalt şunu be yavrum.

garson,
nerdeyim ben?
oğlum ne biçim dünya bu?
bak! benim derdim büyük herkesten!
sen en çok benimle ilgilen.
bak kavun bitiyor,
anlaşılan bu gece iki dilim beyaz peynirle bizi geçiştirecen.

garson,
sen beni boş ver,
ben içkimi içer giderim.
ara sıra düşünürüm,
kimi diye sorma şimdi!
iki yudum daha içtik mi geçer.
ben burada vakit öldürürüm,
o da benim gibi elbet bekler.

garson,
sahi, ben nasıl biriyim?
belki biraz deliyim,
evet!
ama çok fena severim.
sen bilmezsin kardeşim.
ya ona sor ya da bekle,
iki kadeh sonra anlatıveririm.

garson,
yahu sen onu tanımazsın.
buraların yolunu bilmez.
bana sorarsan eğer,
sever ama belli etmez.
işi var işi, sen anlamazsın.
hem burada değil,
burada olsa da buraya gelmez.

garson,
şu karşı masaya iyi bak!
esmer olan ona benzemiyor mu?
elindeki bardakları bi bırak,
yüzüme bir bak!
ama abi, dürüst ol!
o da beni sevmiyor mu?

garson,
bana mesafeleri anlat!
uzaklar insandan neler çalar?
o gözleri ben gördüm usta!
sen bilir misin,
seven insan neler neler yapar!
bak ben diğer müşterilere benzemem!
şu peçeteleri bir çöpe at.
içmeyi bilen rakıya buzu en son atar.

garson,
ne olacak bu iş böyle,
allah'ın yok mu senin
hadi be artık bi’şey söyle.
sevgime sen bari inan,
o daha ismini bile bilmez bu şiirin.
bara bi git bakalım,
var mı biraz daha viskin?

garson,
nerde oğlum bu kız?
gülme yahu, özlüyorum.
tamam, bahşişi merak etme!
sağa sola haber salın oğlum.
eh… yani biz de delikanlıyız.
tamam burası bir meyhane,
onu burada bulamayız.
ama biz de aşığız be aşığız!

garson,
ben bu kıza çarpıldım.
sorma şimdi anlatamam.
çok güzel be abi!
sen bilir misin denizleri?
işte öyle bakıyor gözleri.
yardım et gözünü seveyim,
görmem lâzım onu,
yoksa şuracıkta geberirim.

garson,
hesabı getir babayiğit!
bozuk var mı bakmam lâzım.
sen masaya koy, git.
elbette bahşiş bırakacağım.
ha aklıma gelmişken,
gelirse bana haber et,
evet oğlum evet,
sırılsıklam aşığım.

garson,
ben artık gidiyorum.
sen sakın sıkma canını,
seviyor tabi canım,
gelecek elbet, biliyorum.
bir de sana bi sır vereyim:
ben onu çok özlüyorum.
seviyorum ulan, seviyorum!