Garipse Beni Şiiri - Fatih Yılmaz1

öyle bir akşam ki sabahı bekliyor,düşünceli,
elinde sigarası,gözlerinde iki damla,aklında biri.
belli ki harabenin içinde,harabenin şairi kendisi,
sordum sebebini,anlattı,dinledim.

bir sabah görmüş kör eden gözler,
tanıdık bir koku,maziden bir his.
sarsılan otobüste eline değmiş şimdilerde titreyen eli.
sonrasını hatırlamıyor,düşünürken bulmuş kendini.

öyle bir akşammış,sabahı bekliyormuş,düşünceli
elinde kızın otobüste düşürdüğü resmi,gözlerinde hüzün,aklında biri.
belliymiş onu bir kez daha göreceği,
soracakmış bu garipliğin sebebi,onun ismini.

sormuş ertesi sabah.

gözlerinde bir gülümsemeyle bana baktı,ve söyledi o beş harfi
kulaklarım duymadı,aklım düşünmedi,büsbütün reddettim,
o isim,benim söylerken gülümsediğim isim değil miydi?

o an hatırladım gerçeğimi;

öyle bir akşamdı ki,sabahı bekliyordum,düşünceli,
elimde sönmüş,sigaram.gözlerimdeki damla,aklımda biri.
belli ki varmış,onun da hayali,benden bağımsız.
yoksa;
sorduğumda ismini,onun da gülümsemesi gerekirdi.

harabenin içindeki,harabenin şairi
benim.
bekliyorum sabahı düşünceli.