Gariplik Devasız Dert Şiiri - Nuriye Akyol

Çaresiz bir derttir bu, kanayıp durur yaram
Garibin kapısını kimse çalmıyor usta.
Garipliğin üstüne türküler yakam duram
Kimse can-ı gönülden selâm salmıyor usta.

Bir kuş gelip konmadı penceremin önüne
Candan bir dostum yok ki, yetişsin dar günüme
Kederim azalmadı, katlandı sene sene
Görünmeyen yaraya merhem olmuyor usta.

Akşam olur bir efkar, çökerde gönlümüze
Sofra gibi kurulur yalnızlık önümüze
Kapı kapı gezerde, bir kez uğramaz bize
Huzur denen vefasız, artık gelmiyor usta.

Vefa uzaktan bakar, cefayı salar durur
Hicran geldi mi gitmez, kapıyı çalar durur
Talan eder bağımı, bahçemi yolar durur
Kökleri sağlam dalın, gülü solmuyor usta.

Görünmez kalem yazmış, atsan da atılmıyor
Şekeri yok, tuzu yok, çorbaya katılmıyor
Pazar pazar gezdirdim, gariplik satılmıyor
Bedava verem dedim, kimse almıyor usta.

Kışın soğuk üşütür, yakar yazın sıcağı
Tek rahat gördüğümüz, yerdi ana kucağı
Külleri üfleyerek harladımda ocağı
Duman başımdan gidip, yolu bulmuyor usta.

Çok yordu hayat bizi, taşıttı yüklerini
Büyüttü gönlümüzde, saldı dert, köklerini
Acı bir rüzgâr aldı, bütün emeklerimi
Dibi delik testinin suyu dolmuyor usta.

Nûrfânî karıştırma, çarşambayı, salıyı
İte kurda bulaşma, dolaşda gel çalıyı
Ahiretinde iste, sarayları, yalıyı
Dünya benim diyenler, hiç mi ölmüyor usta.?

İpek kumaşlara sar, neye yarar ölüyü
Misafirlik kısadır, kimse bilmiyor usta.?

Nuriye Akyol
2/3/2025