Gariplik Şiiri - Osman Bulut

Gelen vurur giden vurur darbeyi,
Şu yalan dünyada gülmez garipler!
Ses etmez içine atar her şeyi,
Dayı kapısını çalmaz garipler!

Sanma dertlerini ele götürür,
Bitecekse işi kendi bitirir.
Halis niyetine halel getirir,
El etek öpmeyi bilmez garipler!

Bela eksik olmaz garip başından,
Sakınır kendini körün taşından.
Muhannetin yavan, soğuk aşından
Uzanıp bir lokma almaz garipler!

Dünyanın yükünü sırtında taşır,
Azdır gibi gelen giden sataşır.
Tek başına bir dünyayla savaşır,
Kimselere teslim olmaz garipler!

Dayanılmaz derdi geceden başlar,
Güneş doğana dek beynini haşlar.
Tükenmez kabuslar, korkulu düşler
Rahat bir uykuya dalmaz garipler!

Azrail’e can borcunu öder de,
Ayrılır buradan “elveda” der de.
Tek tek çeker her ne varsa kaderde,
Öyle kolay kolay ölmez garipler!

Dilinde saklıdır güçlü silahı,
Bir sözü tahtından indirir şahı.
Dağları taşları kül eder ah’ı,
Her gün ağlatmaya gelmez garipler!

Şikayetçi olmaz hiç bu halinden
Sabır kelimesi düşmez dilinden.
Elbette Bir’isi tutar elinden,
Hep böyle geride kalmaz garipler!