Garipler Sokağı Şiiri - Mahsun Özkan

Garipler sokağı derler bizim üst sokağa
nedenini sorsan bilmem.
Bir Yakup amcayı tanırım ordan,
balon satar,
kendi halinde biri.
Akşam olunca bozulur sessizlik o sokakta
ve boş tabak sesleri kaplar duvarları.
İnceden çocuk ağlayışları,
sonra bir ağıt yankılanır gecenin karanlığıyla,
içimiz üşür.
Kulaklarımızı tıkarız,
gözler dünden kapalı.
Kara gözlü çocuklar hep o sakakta yaşar,
annem derdi hep, ağlayanın gözleri kara olur
bunlar çok mu ağlıyor acaba
yada biz mi çok gülüyoruz
nedenini sorsan bende bilmem
garipler sokağı derler bizim üst sokağa...