Garipler Dergahı Şiiri - Emin Zeybek

GARİPLER DERGÂHI

Ay şavkını gösterdi, gecenin siyahına,
Âşık gönlünü serdi, günahın eyvahına,
Aciz bir kul yaklaştı, garipler dergâhına,
Sustu, boynunu eğdi, öyle sessizce baktı.

Durdu, kendine sordu, kim buranın hancısı,
Bu çıkmaz sokakların belli ki yabancısı,
Dağlarken yüreğini, yalnızlığın sancısı,
Gönlüne hüzün değdi, gözünden yaşlar aktı.

Düşten uyanmış gibi, düşünceleri mahmur,
Fırtınalar içinde aradı biraz huzur,
Bir temmuz sıcağında geceden düşen yağmur,
Sanki ruhuna yağdı, hayallerini yaktı.

Açıldı birden kapı, baktı şaşkın bir yüzle,
Selam verdi sessizce, yarım yamalak sözle,
Yürüdü birkaç adım, ürkekçe bir çift gözle,
Geceye güneş doğdu, gönlüne ışık çaktı.

Dergâh, loş bir karanlık, solgun renkli duvarlar,
Her biri bilinmeze doğru giden kulvarlar,
Yokluğun tehdidine, meydan okuyan varlar,
Tüm karanlığı boğdu, içine umut çekti.

Işıklara gark oldu, dinliyorken hitabı,
Huzurun müjdesiydi, hak yolunun kitabı,
Umut ile açılıp, Nurlar saçan bu kapı,
Sanki yeni bir çağdı, yarına ömür ekti.

EMİN ZEYBEK
BURSA