Garipler çeşmesi Şiiri - Demir Zengin

Irmaklar sana ağlar uzaktan uzağa
Derinden derine içime bir ağrı iner
Dağlar ardı sıra konuşur bulutlarla
Her garibin yolu elbet bu çeşmeden geçer
Bir tas su alır da kana kana içer

Kuşların feryadını kuş olmayanlar da anlar
Uçanlar bir diyardan diğerine sahipsiz
Bir of çekersin önünde yıkılır kara mermerler
Hangi derdine merhem olsam bilemedim
Alırlar seni bir gün musalla taşına koyarlar
Şu garipler çeşmesinden garipler gelir geçer

Ey suyun sesini kendine ses etmiş koca insan
Ey yalnız dağların pusunu kendine yar etmiş adam
Ey uğultusunda yalnızlığı taş olup bağrına basmış
Bir başına gelip dünyadan bir başına göçen
Garipler çeşmesine kurulur elbet senin de mezarın

Akıtır gözyaşlarını çağlayan deli toprak
Dere olur,çay olur,deniz olur sana ağlar
Sana gecikenler artık beyhude dolanır,beyhude sızlar
Bu garipler sokağından bir garip geldi geçti
Hüznü çöktü içime kalabalık uğurladım seni

Şimdi kurtlar,böcekler olur yoldaşın
Mahzun duruşun dolar taşar bu çeşmeden
Dertleşecek kimi bulacaksın o kederli vatanda
Mecbur kaldım,bırakıp gitmek istemezdim seni
Garipler çeşmesinden geçer her garibin yolu

Giden geri gelmez diye kazınmış şu garip çeşmeye
Şimdi geri gelsen bölüşürüm senle ölümü..
Gözlerimden silmedim o kuru hayalini
Bir tas su aldın da kana kana içtin
Garipler çeşmesinden sen de gelip geçtin