Garipler Şiiri - Levent Erkök

Yaprak döker ağaçlar, ölü gibi görünür.
Mahsun olur her yer, sessizliğe bürünür.
Zengin şömine başında, fakir sürünür.
Ayaz esme, kar yağma gariplerin üstüne.

Sobanın başına çoluk çocuk birikir.
Sıcak su bulurlarsa çimerler yüzleri kir.
Baca tüter, çatı akar, duvarlar dökülür.
Poyraz esme Çatı akma, gariplerin üstüne.

Her sene diyorlar, mont alanlar varmış.
Zenginler hiç doymadı, aldıkça şımarmış.
Garip Anası çulunu tekrar tekrar yamarmış.
Soğuk rüzgar vurma gariplerin yüzüne.

Asıl zengin olan, paylaşmayı bilendir.
Arttıran saklayan değil, bolca verendir.
Adam hep nefsini değil, garipleri sevindir.
Adamın hası malını, olmayana bölendir.
Temmuz- 2005/istanbul