Garip geldik hayata,yokluktan değil,
Gönülden geldik,gönüller buluşmuş bizde.
Gariplik ile bize yol vermiş yeryüzüne,
Gönlü güzelmiş bize maya verenin,
Düz yürüdük dümdüz,yol değişmeden,
Yolun başkasını bilmedik,yamuğu düz ettik.
Eğilmez garip çünkü yolu eğik değilki dedik,
Karşımıza geleni biz gibi bildik,
Oyun bilmeden geldik,
Oyunu öğrenmeden,arkasını dönenin yüzüne bakarak,
Tırnaklarımızla kazıyarak geldik,
Bıkmadık, yürüdük.
Neremize baktılarda ağa zan ettiler bilemedik?
Hiç arkamızı kollamadan yürüdük aşk ile,
Yoldan da insandan da vazgeçmedik,
Garipçe yine seni bildik,ey insan,
Sen yaradanın sevgili kulu idin,
Biz gariptik, senin hiç bir şeyine göz koymadan
Sadece ama sadece gönlünü görsek dedik,göremedik.
Yine ve yeniden garip kaldık…
03.07.2014, gü, sapanca, Garipçe
Günan ÜlgenKayıt Tarihi : 4.7.2014 02:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Gün An Hayat’ın 100′ ü" Serisi
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!