Garip1 Şiiri - İsa Yıldıran

Dünya toprağı ürün vermez pek kurak.
Hiç kimse demedi halin ne ki bir sorak.
Yalan hayatta mutluluk çok ırak.
Dünya zindanında yandı gitti bir garip.

Perişan, haline yad eller bakar.
Dilinde acı söz yürekler yakar.
Özlem gözlerinden sel olur akar.
Yüzü gülmez dertli geldi bir garip.

Gönül bahçesine güldür ektiği.
Hasat zamanı dikendir biçtiği.
Nemruttan, Firavundan hep çektiği.
Prangalara mahkum oldu bir garip.

Mutluluk vermez hayat ruhunu sıkar.
Gözyaşı, hüsran canından bıkar.
Emanet ağır yük, dağları yıkar.
Kutlu emaneti yüklendi bir garip.

Şeytanda binbir türlü oyun gitmez başından.
Nereye gitse boş komaz nefis gelir peşinden.
Hesabı unutturur vurur düşünden.
Dünya hayatında hapı yuttu bir garip.

Yaşamı dünyada oldu hep heder.
Yediği gam olduğu içtiği keder.
Bir gün hakkı görmedi aman ne beter.
Dünya sarmalına girdi yitti bir garip.

Galu belada kesilmiş göbeğin bağı.
Yalan dünya yıkmış gönlünün dağı.
Boşa geçip gitti en güzel çağı.
Zamanı buz gibi eritti bir garip.

İSA YILDIRAN