Garip Yürüyen Çocuk Şiiri - Muhayyel Giz ...

Köyden şehre göç
Ortaokulda ilk okul günü
Okul çıkışı nerden baksan kırk kişi
Nefes nefes kovalamaca
Gecekondu mahallesi
Köy çocuğu şehirde yakalanır mı?
İlk günden on kişi tanımadım da
Dedim bu kırk kişi bana düşman mı?
&
Ertesi gün sordum o çocuğa
Abisi cinayetten yatıyordu...
Sözde onunla teke tek...
Birisi iftira etmiş,
"Yeni gelen garip yürüyen çocuk"
Tanım bu.
Herkese küfretmiş o çocuk, yani ben...
Teke tek kavga edecek,
Cocukla da arkadaş olduk.
&
Bir çocuk sürekli sınanırdı
Bir iki sınıf ufak
Kovsan gitmez, dövsen gitmez
Sürekli karşısında el pençe
Yürüyüşünde aksaklık olan,
Kilolu bi müdür muavini...
Atarım dedi okuldan
Bir kimseye fiske vurursan!
Eyvallah dedik, özür de diledik tabii.
Meğer iş başkaymış,
O çocuğu üzerime salan,
Hikayenin başında iftirayı eden kişi...
&
Ellerim cebimde okul bahçesinde
Yeni tarz bu.
Şimdilerde ordan kalma.
O iftiracı sürekli dalaşır,
İtekler,
Tabi almış haberi,
"Garip yürüyen çocuk" kavga ederse
Atılacak okuldan,
İşin kötüsü, yakınlarda başka okul yok.
İşin daha kötüsü, hanede metelik;
Ekmekten öteye yok.
&
Oturdum ağladım bir gün evde
Çaresizdim bana kalkan ele
Oturdum ağladım döktüm içimi
Çare gelmiyordu ilk defa akla,
Çünkü elim kalkamıyor,
Çünkü kalkarsa babamın emeği yanacak...
Velim ile gittim okula,
Muavin çok şaşırdı ve sevindi,
Benden yana oldu,
Okulda rahat ettim...
Zeka kaba kuvvetten önde imiş...
O iftiracı köpekle de denk geldik,
Sık gittiğim bir benzinlikte,
Selamlaştık ama hızlı çıktım,
Biraz öfke titremesi,
Sonrasında unuttum gitti...
Efendilik her yaşta hüküm imiş...