Garip yalnızlık Şiiri - Dağlar Özügüç

Akşam olunca güneş çekildi
Kayboldu kıyıda gezinen gölgeler
Vakit gelince gök mavisini saldı suya
Dalyanlardan yükseliyordu sihirli sesler
Su kabardı aktı yavaştan okyanusa
Sigaranın dumanında şekillendi hayaller
Gökteki mavilik denizi boyadı
Denizin yalnızlığı çoktan yatmıştı pusuya
Lacivert rüyalar güvertede demlendi
Yakamozlar bile mahkum oldu uykuya
Deniz üstündeki her şey gömülmüşken suya
Masum hatıralar nedense gömülmedi
Bak hepsi suyun üstünde salınmakta
Korkulan dipsiz karanlıklar değildi
Aşığı melal denizinde bırakan garip yalnızlıktı