Garip Yakup Şiiri - Muhayyel Gizliay

Bilmiyorum derdin nedir?
Yoksa hayata mı küstün
Bizi vurdu boran yelleri
Yitirme ümidini yakup

Kelimeler anlatamaz garipliğini
Benden başkası çözemez sessizliğini
Ben varım yaşama diye kimsesizliği
Hayatında bahar görmemiş yakup

Kaderin cilvesi karşılaştırdı bizi
Ucuz sigaralar bozdu gözlerimizi
Her sabahın 6.45lerinde duyulan sesleri
Yorgunluktan duymayıp yatan yakup

Seninle görüştük yıllar sonra
Sarıldık şehrin ortasında
Oturduğumuz o ufak çay ocağına
Ciğerimizi dağladın yakup

Hep kendinle konuşuyorsun bizimle değil
Kendi kendine gülüyorsun bize değil
Beni sen yakıyorsun başkası değil
Derdime dert ekleyen yakup

Eli hiç para tutmamış
Sadece para değil kadın da tutmamış
Yaş gelmiş 46 ya dayanmış
Nedir bu kaderden çektiğin yakup

Gücü mü yoktu baban evlendirmedi seni
Aklın mı yoktu antidepresanlar bitirdi seni
Vallahi de çok yaraladın sinemi
Sigaraları yakan yakup

Annenin gidişiyle mi koptun hayattan
Ölüm haktır böyle emretmiş yaradan
Bari biraz gülsen olsa da yalandan
Gönlümün kimsesiz adamı yakup

Ey muhayyel bu mudur ahvalin
Çektim en büyüğünü derdin
Gördüm sereserpe şehirleri
Bir de yakup abiyi düşün, darmadağın hayalleri