Garip Usta Şiiri - Ahmet Gültekin 2

Akşam vakti yaklaştı, çarşıda bir sokakta
Başladı garip usta, tezgahı toplamaya
Örsü kaldırdı önce, her zamanki yerine
Çekiç, tutkal, biz, pense attı çekmecesine

Bugün işler durgundu... Elde olan birkaç çift
Onları tamir etti, derin düşünceler ile
Tam elli yıl olmuş, bu çarşıda olalı
Çıraklık, kalfa, usta oldu bu sokaklarda.

Hep sabırla çalıştı, bir tezgahta oturdu
Çivi çaktı çekiçle, kunduralar üretti.
Yuva kurdu, beş çoçuk, bu şekilde büyüdü
Fabrikasyon çıkınca, tamircilik başladı.

İki bayram harici, yedi gün çalıştı hep
Üç ucuna ekledi, oh demedi bir gün oh...
Şükür etti haline, minnet etmedi ele
"Ahi'lik" töresini almıştı ustasından.

"İnsan" "kaderi" nasıl düşünmeli ki?
Geçen dedi ki ; dostla sohbetin ortasında
Çalışıp çabalarsın, sonra gelen nasibe
İşte ; benim "kaderim" kısmetim buymuş dersin.

- Tüm Kunduracılara -