Garip Sızı Şiiri - Ahmet Yanıt

Fikrime ne zaman saçların düşse,
Bir hüzün dökülür omuzlarıma.
Derdimi anlamaz inan, hiçkimse,
Öylece kalırım kendi başıma...
Fikrime ne zaman saçların düşse.

Âşinayım ben bu garip sızıya,
Mecnûn'un bakışından tanıyorum.
Dudaklarım hasret bir yudum suya,
Nâçarım, sırılsıklam yanıyorum...
Âşinayım ben bu garip sızıya.

Takılıp peşine gitti umutlar,
Şimdi çehrende yılların buğusu.
Terk eyledi dünyamı mutluluklar,
Nisan yağmurunda toprak kokusu...
Takılıp peşine gitti umutlar.

Mevsimler karıştı, seneler asır;
Zaman, hasretin ipinde asıldı.
Gönül mahzenimde sakladığım sır,
Bir nefeslik ömrüm sende takıldı...
Mevsimler karıştı, seneler asır.

Âşinayım ben bu garip sızıya,
Mecnûn'un bakışından tanıyorum.
Dudaklarım hasret bir yudum suya,
Nâçarım, sırılsıklam yanıyorum...
Âşinayım ben bu garip sızıya.