Ner garip şey insan olmak,
Ağlayarak gelmek şu cihana.
Tebessüm etmek bir zaman,
Uğurlanmak yine ağıtlarla.
Bir zaman tutmak başka bir eli,
Durmak için dimdik ayakta.
Sonra dik başlı olmak,
Unutupta vefa denen nimeti.
Sessiz sessiz bakmak maziye,
Unutulmuş odanın bir köşesinde.
Beklemek açılmasını kapının,
Geleceğini umarak bir çift muhabbet bağının.
Garip şey şu insan olmak,
Düşmeden anlamamak ahvali.
Düşünmeden yaşamak bir ömrü,
Düşüncelerle kapamak gözleri...
Kayıt Tarihi : 18.1.2025 16:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan hakikaten garip bir varlık. Gelir ağlayarak, uğurlanır ağıtlarla. Bazen zaman çabuk geçer, ne yaşadığını bilmeden sorularla. Sonra düşünceler başlar, insan düşünür ne yaşadığını, artık gelmiştir vakti yaşlılığın. Belki tükenmiştir ömür ve çalacak kimsesi kalmamıştır kapısını. Böyledir hayat, budur bu şiirin hikayesi.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!