Garip Sevdalar Şiiri - Kemal Ateş

Gelip geçtim ey dünya kalb-i devranından
Seçtim en yüce divanı, aşk-ı hükümdarından
Derde boyun eğmedim boran dolu ömrümde
Yok yere gem vurup durdum şu bahtsızlığımdan

Bi-çare olmuş ne fayda kem bakan zalim gözler
Dökülmüş hicranında baharın tek tek zülküfler
O ki inatçıdır ah etmez arsızlığa hal-i vicdanım
Küfrü ruha atmış,bedenden sökerek şu diller

Aldanmış gönül, boranı yazdan sayarak
Günah eylemiş maziyi dünden atarak
Ateşleyiver yansın çıra misali ciğer parem
Külleriyle okyanusa mey gibi akarak

Artık biz de pay alalım hicretin deminden
El pençe edelim aşuğun maşuğa söylevinden
Gel gelelim huzur divanda yok ki yerimiz
Ebediyete ne çare umut çıkmadı ezelden

Zati duyulmaz sinemde alem-i cihanlar
Bitap düşmüş önünde devr-i sultanlar
Kah neşeden kah hüzünden bitivermiş
Şu nankör dünya da garip sevdalar