Garip Öldü Şair

Yumdu gözlerini ak çarşaflara bir akşam üzeri,
Bir özge yandı bu akşam konağın feneri.
Yas içinde yarıda kalmış hüzünlü satırlar,
Bilmem ki bu garip şairi ölünce kim hatırlar.

Şu kırık masada yazmış olmalı en güzel şiirlerini,
Bu ak çarşaflarda sayıklamış olmalı gündüzlerini.
İşte sevdiği kravatı, ısmarlama ayakkabısı,
Hala yanıyor, akşamdan kalan kor dolu sobası.

Nihayet çıktı vakur bir seda konaktan,
Üç, beş kişiden ziyadeydi tabutun tutan.
Bir garip dedikleri şairin sonuncusu,
Yüksel Erentürk'tü bu, meçhulün garip yolcusu.