Garip Olan Şiiri - Bahattin Tonbul

Allah’ım onu senden, inan fazla sevmedim
Her mevsim ağaçların, dalı yaprağı kurur
Yarsiz yaşayamam da, yaşatırım demedim
Garip olan bu dünya, canı tenden sıyırır

Yar bile gün el olur, düşman sana dost olur
Aklın şaşar inanma, hayallerin kaybolur
Olmaz denilen varsa, Allah’ımla son bulur
Garip olan bu dünya, canı tenden sıyırır

Düşmem dersin düşersin, en garibi düşmüdür
Durmam dersin durursun, hakikatı işmidir
Şaşmam dersin şaşarsın, o yar sana eşmidir
Garip olan bu dünya, canı tenden sıyırır

Ölüm tende durmuyor, yaşatılan hayalmi
Yaşa derse yaşarsın, gördüklerin banalmı
Sanki görülmez alem, yüreklerde sanalmı
Garip olan bu dünya, canı tenden sıyırır

İnsansan sadakatın, sevenlerde hakikat
Yardımcısı doğrudur, gönülleri barikat
Umurunda hiç değil, bağlanmışsa tarikat
Garip olan bu dünya, canı tenden sıyırır

Bahattin’im a dostlar, eşimide ben seçtim
Yaşadığım ortamı, işimide ben seçtim
Arkadaşı ararken, yeryüzünü tek geçtim
Garip olan bu dünya, canı tenden sıyırır
Bahattin Tonbul
15.12.2012