Garip Kumrum Şiiri - Cevahir Yücel

Kanatların düşmüş düşünürsün garip kumrum
Hüzün bürümüş gözlerini seçilmişsin katerden
Düşenin dostu olmaz hiçbir zaman unutma
Anlat derdini bir gün ölürsün kederden

Konmuş pencereme dertli dertli ötersin
Bükülmüş boynun kırılmış dal gibi
Göz yaşların gizli gizli akıyor
Baharlarda coşan bulanık sel gibi

Dert çekmeyen bilmez dertlinin halini
günden güne bitersin eriyen kar gibi
Allah tan başka kimseye güvenme
Düşersen hor bakarlar el gibi

Sevdiklerin bırakmış viran kalmış yuvası
Dökülmüş omuzların kırılmış gül gibi
İçin için inlersin kimseler görmüyor
Derindir yaram içerini sarmış sır gibi

Bir parça rızık için daldan dala konarsın
Çare olurdun herkese kara kovanda bal gibi
Ağır vurmuş eşin dostun sırtına
Yanar bağrım susuz kalmış çöl gibi

Sırtındaki yara izleri dost yarası
Bürümüş omuzlarını siyah şal gibi
Yorulmuş dizlerin rengin sararıp solmuş
Kimseden haberin yok dünya sana sal gibi

Bende sen gibi gamlı yaslı gezerim
Varsa derdin hepsini çözerim
Gariplerin yurdundan kazılsın mezarım
Bana dost olan kara topraktır