Garip İstanbul Şiiri - İdris Çetin

Senelerce başkentlik yapan İslam’a,
Şimdiki hâlini görüyor musun yoksa sende mi?
Evet, yanılmıyorum görünce hakikatleri,
Bizi terk edip gittin, yâdele sen de mi?

Ben böyle miydim; yaşarken oldum,
Vurdular atomla can damarımdan,
Geçince kendimden, sararıp soldum,
Kopardılar beni, öz benliğimden…

Şimdi ne yapacağını bilmeyen zavallı çocuk,
Her gelen giden ne verirse, eli avcu açık.
Yalvarıyor: “Beni kurtarın, beni kurtarın,
Beni tuzaklara ve kızaklara bırakmayın”.

Beni zehirleyecekler diye herkesten kaçıyor,
Çeteler, mafyalar, kapkaçlar peşini bırakmıyor,
Her akşam, yorgun ve bitkin düşüp yatıyor,
Sonra da derin bir uykuya, sessizce dalıyor...

Beni kurtarın! Beni kurtarın! Artık usandım;
Can köprücük kemiğine geldi, çok dayandım.
Sahibim çıkmayınca, alkanlara boyandım,
Elim açık, sizi bekliyorum kopmadı ümidim.

Hâlâ ne bekliyorsun bana küstün mü?
Ben ne yapabilirdim, bunca baskılara karşı,
Yalnız bırakırsan beni, düşmana karşı,
Dünyaya nasıl yayarız, adâleti ve barışı?

İstanbul elini açmış, müminden yardım bekliyor,
Henüz ümidi sönmemiş, bir mum gibi ışıl ışıl…
Kurtarın beni, arkamdan zalimler geliyor,
Sen hâlâ uyuyup duruyorsun mışıl mışıl…

Aziz İstanbul, yaşlandıkça gençleşiyor,
Gençlerse, sensiz yaşlanmadan ihtiyarlıyor;
Senin güzelliğini yok ediyorlar, günden güne,
Seni hatırladıkça, özlem duyuyorum düne.

Zaman; su misali akıp gidiyor akın akın,
Ta ki yerini kıyâmete bırakana kadar…
Ben yaşlanıyorum, sen kendini daima sakın,
Sana kurulan tuzaklar sürecektir akın akın.

Gözü kapalı gezmek, varsa şu dünyada,
Bakınca göremiyorum, kendimi bu aynada.
Organların çalışması, hayatı anlamaya yetmiyor;
Dilsiz yılan, bakar körsün, gerçekler karşısında.

Düşünüyorum, karanlıkların ışığı altında,
Akıp gidiyor zamanım, gözlerim baka baka,
Susadıkça suyunu içip duruyorum; kana kana,
Susuzluğum hiç bitmiyor, sana yan yana…

Haykırmak geliyor, içimden maziye bakınca,
Derinlere bakmak, ta o loş köşelere,
O ecdadımız ki, İslam fenerini yakınca,
Dünyadaki karanlıklar giriyordu şişelere…

Ocak 1989
İstanbul