Yıllardır aradım kendi kendimi
Ben böyle garip bir insanım işte
Taştı hayat deresi yıktı bendimi
Ben böyle garip bir insanım işte
Bir zamanlar sevda ile dolaştım
Dermanı olmayan derde bulaştım
Ne hedef koydum Ne menzile ulaştım
Ben böyle garip bir insanım işte
Felekten darbe yedim büküldü belim
Kurudu dalında açmadı gülüm
Uzattım yara boş kaldı elim
Ben böyle garip bir insanım işte
Bulamadım feleğinen arayı
Başına yıkılsın köşkü sarayı
Merhem bulup saramadım yarayı
Ben böyle garip bir insanım işte
Saygıda kusur etmedim ataya
Atımızı sürdük biz üç kıtaya
Şimdi hayatta takıldım kotaya
Ben böyle garip bir insanım işte
Çekilmiyor artık bu hayatın nazı
Bilmem ne zeman gelir baharı yazı
Babanın evladına geçmiyor sözü
Ben böyle garip bir insanım işte
Ne karaymış ALİ CAN ın yazısı
Peşi sıra meler gelir kuzusu
Kaderine razı gelmez bazısı
Ben böyle garip bir insanım işte
Kayıt Tarihi : 10.3.2007 18:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaşadığım hayattan örnekler vererek kendi kendimi biraz eleştirdim saygılarımla....ALİ CAN
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!