Garip İnsan Şiiri - Zeki Günay

Ey koca Lisan Ey ses ver Lisan,
Yaradılış manasını bil insan,
İman ilim Amel vardır kulsan,
Neden bilmez hâlimi? Garip İnsan.

Ey insan nedir imanda fıtratın,
Bilmezsin o yüzden, asık suratın.
Söyle bana nedir, Hakk'tan muradın,
Neden bilmez hâlimi? Garip İnsan.

Yalanla doğruyu, ayıramazsın,
Haklıdan yana sen kayıramazsan.
Harmanda samanı savuramazsın,
Neden bilmez hâlimi? Garip İnsan.

Bir ben miyim hali harman eyleyen,
Sizsiniz gülü diken belleyen.
Doğru sözümü, elekte eleyen,
Neden bilmez hâlimi? Garip İnsan.

Dünya yalan fani, peki ne gerçek,
İnsan bilmez, çabuk gelir gelecek.
Bir bardak su yoksa, yoktur içecek,
Neden bilmez hâlimi? Garip İnsan.

Doğruyu söylersem, hemen taşlarlar,
Kaynar su üstü, bedeni haşlarlar.
Ölmeden dedikoduna başlarlar,
Neden bilmez hâlimi? Garip İnsan.

Dilimden dökülür, doğruluk lisan,
Doğru söyleyen kul, anlamaz insan.
On üç yılı, gel anlatabilyorsan,
Neden bilmez hâlimi? Garip İnsan.

Ümmetim diye ağlayan peygamber,
Anlat Ali nasıl yıkıldı heyber.
Ey Ebubekir, Ömer hey Osman hey,
Neden bilmez hâlimi? Garip İnsan.

Öl deselerde dönmem sözümden,
Eğer dönersem, yok olurum özümden.
Kula dert gelmesin, benim yüzümden,
Neden bilmez hâlimi? Garip İnsan.

Ey kul Zeki, nedir Hakk'tan muradın,
Güler yüzlü, asık değil suratın.
Bazen derim, nerde beyaz kır atın,
Neden bilmez hâlimi? Garip İnsan.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY 17.11.2023