Garip İlhami, Şiiri - İsa Özyurt

Garip diyenlere, kızıyormuşsun,
Hepimiz de garibiz ya dünyada,
Köy içinde, masum duruyormuşsun,
Tüm insanlar, misafir ya hülyada.

Küçük yaşta daldın, dünya işine,
Helal yedin, çalışmakla aşına,
Genç yaşında düştün baba yasına,
Şu dünya da garibiz ya, İlhami.

Ne diyordu dinle, Allah Resulü,
Bir garip yolcuyuz gölge de kalan,
İnsanoğlu burada yolcu usulü,
Dinlendikten sonra yoluna dalan.

Garip geldik, bu dünyaya konduk biz,
Gider iken, yine garip gideriz,
Allah’ın emrini böyle bildik biz,
Rızası olmasa bilmem nederiz.

İlhami, sen bu kelimeye kızma,
Daha bundan kötü olan lakap var,
Yaşlandıkça sakın, huyundan azma,
Ölünce verilen, zorlu hesap var.

Şair deloğluyum, dostuma sözüm,
Kırılmasın, incinmesin, bendime,
Daima, mazide kalmıştı gözüm,
Bu nasihat İlhami’nin kendine.