Garip Hanzarat Şiiri - Faruk Çamlibel

Perset Mahalle'sinden duştum yola
Sahluket'a çıktım verdim bi mola
Harkları kapanmış, sarmış yapraklar
Gidemedim takıldım dikenli Col'a.
Benim mahallem garip hanzarat.

Orman tarlalardan göründü evler
Yapılar boş kalmış esiyor yeller
Bir garip oldum doldu gözlerim
Ne çabukta geçmiş bunca seneler.
Benim mahallem garip hanzarat.

Oturdum akmayan çeşmesinin başına
Selam verdim toprağına taşına,
Seyrettim her tarafı hasrettim doğasına
Aşığım havasına, dağdan gelen suyuna.
Benim mahallem garip hanzarat.

Harmanında bekler piknik masasi
Ambar tahtasından yapılmıştır kasasi
Dökülmüş kalmamış üstündeki samcesi
Yıkılmış evleri yoktur yapacak ustasi
Benim mahallem garip hanzara

Didvake yolları yar olmuş geçilmez
Kapanmış harkları otlardan seçilmez
Soğuktur suları bir avuç içilmez
Çürümüş olukları suyu taşımaz
Benim mahallem garip hanzarat.

Yıkılmış samceler yıkılmış evler
Karşıdan bakanlar verane derler
Yoluda yoktur gitmez kimseler
Yüreğim söyler yazar kalemler
Benim mahallem garip haznzarat.

           Faruk ÇAMLIBEL