Garip gönül Şiiri - Ahmet Coşkun

Garip gönül

Gönül bitmez mi feryadın figanın
Hasretin çekersin yurdun yuvanın
Kurulmaz tahtın serilmez divanın
Bahar gelse şu gönlümün çölüne

Gurbet ile sınanmış köz bağrımız
Derin yara sızlar geçmez ağrımız
Yare seslendim duyulmaz çağrımız
Varmaz oldum şu sunanın gölüne

Sen oradan ben buradan olmuyor
Kış olmadan aşk gülleri solmuyor
Bitmez çile ömrüm vefa bulmuyor
Garip gönlüm kaç parçaya bölüne

Devrana da deli gönlüm devrana
Candan seven sevdiğine davrana
Ekip biçtim dökemedim harmana
Sevdasına doymayanlar dövüne

Coşkûni bak kavuşmayan haline
Vurur rüzgâr gül kurusu külüne
Yâri yâr'dan ayıranlar sürüne
Ecel gelse can verilmez ölüne

Coşkûni