Garip Garip Şiiri - Abbas Tezcan

GARİP GARİP 1956 askerde

Ey ahbaplar nasıl döksem derdimi
Diyemem derdimi dil garip garip
Elimdedir sazım düzeni bozgun
Elim garip garip tel garip garip

Bakarım bakarım sılam görünmez
Dost acısı ciğerimden silinmez
Yollarım kapalı dosta varılmaz
Gönül garip garip yol garip garip.

Derdin beni döne döne ağlatır
Ciğerlerim ateşine dağlatır
Ben varamam hep yollarım bağlıdır
Sen bari yanıma gel garip garip.

Uykum gelmiyor ki nasıl yatayım
Dert pazarı yokki derdim satayım
Başka bir çarem yok mektup atayım
Yokla da postayı al garip garip.

Gazel düştü gönlümdeki bağlara
Yüzüm sürsem zülfündeki yağlara
Eğer gider isen bizim dağlara
Dağlarda izimi bul garip garip.

Yediğim içtiğim hep oldu acı
Benim için hakka olun duacı
Kırıldı gönlümün dalı ağacı
Yaprak garip garip dal garip garip.

Kafeste kapalı gönül kuşları
Seçemiyom gördüceğim düşleri
Durmadan akıyor gözüm yaşları
Gel otur yanıma sil garip garip.

Abbas Tezcan öfke canı bürüdü
Kömür oldu ciğerlerim çürüdü
Güllerimde tomurcukta kurudu
Kokmuyor bağımda gül garip garip.