Garip Çoban Divanı - 90 Engin Demirci

Nefs’inin peşinden gidenle, nefsini peşinde gezdirenler!..

Şems vakti uykusuz olana bir ses getirir gece z/orda olana kuvvet getirir. Ve dostum ol der. Kendiyle hukuku yalan üzere kurulu olan için dünya zafiyet yeridir gece uyutmaz. Ben aslında sırat yolunu merak ediyorum ordan nasıl geçeceğiz. Dönüp dolaşacağımız yer gurbet olan. Bir fotoğraf gibi dondur zamanı, bir çırpıda arsız kalsın kefensiz cenazen. Mana ve huzurunla duanda ukba çiçekli çiçekler açsın. Nefsin önü arkası sağı solu çevrilmiş yalnızlıkla, zamana tanıklık ediyor maddiyatla verilen değerler. Semaverde bestelenen sımsıcak bir şarkı tavşan kanı kabına sığmayan tadında. Komşuluklara hatır soran sıra sıra ayakkabılar vardı samimiyeti temsil eden. Bir nesil geldi suret suretine binen cezalar veriyor derbeder, avare nesil. Biraz hüzüne kapılsakta, ruhumuza önceden saplananlar gönül bucağı. İçler acısı olmuş insan insanda. Komşuluk duvarlar olmuş, sessiz dualar eşyalara yansımış. Kaybolan şeylerin yanıbaşında ziyaretçisiz kabirler. Belki bir gün bende kendimi affedebilirim. Yıllardır süslesende suretini, gerçeklerden kaçtığın şeyler içinde. Kör çobanın sürüsünün akıbeti uçurumdur. Acının bile yalan olarak yaşandığı dünyadayız. Bu hiç kimseler kim?. Şaşkınlık yaratır aşkın gölgesi gecede kim olduğumu bilmek istedim. Aşkı bile aşk yapan aşıklarıdır.

Bizim halimiz

Aşka bir sebeple evet dedim, benim yokluğumla değil onun varlığıyla mucizeler beklemiyorum. Sırları taşıyan gecenin çobanları olduğu saatte kim ses çıkartabilir uykuda. Herkese eşit mesafede sunulan bir benlik, siz bir oyun oynuyorsunuz sırları taşıyarak. Şikayetçi değil sadece anlamak istiyorum. Bence aşk sizi tanıyor, g/özleriyle k/andırdı. Karşılıksız sevmek, sende en iyi olan neyse insanlara onu verenler sevgiyi şekillendirmez. Bu insanlardan çok yok, hiç bir yalan yok ki bir insan ömrü kadar yaşasın. Kaç kaderin var değiştirdiğin, gölgen aşk'sa. Kıyamet zamanında sura benzemeye başladı hayat, kim olursan ol gönlünü aç kendine. Nefsinın sana çektirdiklerinle imtihandasın ey gönül. Sen benim alın yazımsın ey aşk. Diz çökmüş seni unutan hoşçakalın. Gülteninde kalmış zorda kalan zorların. Yalan gibi yalanlar arasında kalan insan. Bildiklerimiz hala bilmediklerimizin çilesini çekiyor. Hiç kimse kendi yanında değil, yalnızlık hastalığı nedir?. İnsan ölüyor sokaklarda, size ne oluyor?, Gerçekle yüzleşmek için hatıralardan vazgeçin ve söylüyeceğiniz s/özü bulun. Keşke y/anınızda olduğunu bilseniz, halinize şükrederdiniz?. Bu noktadan doyulmuyor aşkın temaşasına. Çınaraltındaki ahşap evler gibidir ömrü boğaziçinde. Kuytularda mehtap uyurken konuşur martılar. B/aşka birşey çıkıyor tuğla minareleri çökmesin diye destek verilmiş huzur mekanı bir camii gibi insan.

Ey aşk bana yabancı kal!..

Aşkı temsil eden bir renk cümbüşü hakim zamana Muharrem ayında buyurdu Şahım
Dev yalnızlık sinaritleri sanki sevgi batığı insanın suretini süsleyen bekçileri gibi hatırlatıyor kabirler dedi Pirim
Her halinin üzerinde devriye geziyor duasız halin dedi Mirim
Göz kamaştıran görüntüler oluşturuyor.
Sana korkundan arınmış acı gösteren şeydir aşk dedi Hırkasız Derviş
Benim için gidilecek yol yok artık burdan geldim buraya gidiyorum bulutlar yarışsın artık dünyayla dedi Meczup
Elif'in noktalandı artık bizim için her şeyin içindedir görünmez selam dedi İhtiyar Bilge.
Teşekkürün samimiyetsiz kaldığı uzun bir hikaye aşk dedi Boşvermiş
İnsanlara belli ölçüde saygısızlık yapılabilir. Havaalanında aranmak gibi yabancılık çekmemek için dedi Aklı Kıt Adam
Dünyayla olan nefsin sirkinin maymunu hem kör hem sağır olan yanın dedi Deliler Şeyhi
Sana hükmedenle düşman olan yanın. Bu an kaçınılmazdı, yeniden başlamak için iyi bir zaman sonbahar dedi Üçler
Bu tarafta ne varsa, o taraftada o var dedi Yediler
İhtiyaç ve istekler arasındaki farkı farkedenlerin işidir aşk dedi Kırklar
Aradığını bulursan aramazsın dedi Zahit
Düşmüşüm gönül dergahından, şems vakti bir inşirahla doldur dua kadehimi güzel dost dedi Türbedar
Aklınız nereye gitmek istiyorsa bırakın gitsin dedi Aciz
Gölgenmi yoksa kendinmi burdasın?.. Demin kadıydın şimdi müftü, sahi sen kimsin?. dedi Seyyah
İnsanların gönlünü sarıp sarmalayan nedir?. Seninle konuşan kim?.. dedi Abid
Sıkıntısız nefes almadan sabrın şükrü olmaz dedi Fakir
Fark edecek ve benim kadar şaşıracaktı zaman. Hisleriyle konuşanlar için bir gün var dedi Sufi
Görülecek ne var diyorsan bekliyecek olan sensin.Ben sevdiğimle arama kimseyi sokmam dedi Garip Çoban

Neydi o şiir?..

Daha büyüktü umutsuzluğum sabırdan.
Eğer duygularımız gerçeğe uygun değilse, akıl da bütünüyle bizi aldatır.
Ben hasretine bile besmele çekerek ağlarken, sen kelime-i şehadet getirmeme bile fırsat vermeden, her aklıma gelişinle öldürüyorsun beni...
Topla mahşeri yüreğini, kıyametin kopma vakti ey gönül.
Ne ufukta bir ahiret gemisi, nede ensemiz'de azrailin nefesi var.
Firavunlaşmış mal mülk sahiplerinin sultanı olacağıma, Hz.peygamber'in (s.a.v) dua'larına amin diyerek misafir olduğu bir mazlumun göz yaşlarına köle olmayı tercih ederim.
Şunu fısıldadı dünya hayatı kulağıma şems vakti
Dürüst insanlar, manzarayı kapatan ağaçlar gibidir.
Onları kimse istemez.
İnsan insanı keşfettikçe sevgiye karşı sosyal sorumluluk bilinci artıyor.
Bir çay yap gönülden edebi hafızamız çalışsın.
Bildiğini bilmeden, bildiklerini bilebilirmisin?..
İnsan gönlüyle yola çıktığı zaman her şey yoluna girmeye başlıyor dedi Deliler Şeyhi

Y/anan ama tükenmeyen aşktır dua.

Bilge olmayı isterdim bildiklerimi sandıklarıma henüz ulaşmamış gönül.
Ulaşabilirler mi?..
Turnalar gibi sözler.
Ama yinede yiyip içiyorum dünyada.
Ben bunları yapamam diyen ne çok yanımız fakir.
Duyarsızlık gülenlerin dostları artık.
Hiçbir şey arasında bu yalnızca bir rastlantı.
Bana verilen ömürde sevgi açlıkla kol geziyor.
Çok uzakta olsa da yakın.
Biz dost olamadık duada hoşgörüyle.
Ayaklanan insanların arasına karıştım şems vakti.
Anın bizi doğayı seyredin.
Düşünün gerer yüz hatlarınızı bir ayna.
Çok az şey yapabildim.
Görürüm şems vakti karda yavaş yürüyeni.
Ve çağım öyle hızlı değişti ki.
Hepsini yazarım insana dair insansız ben.
Nasıl sevdiklerini
Umut dolu olmayı huu’larla
Dile getiririm uykuya kananı.
Güzelleri, gönül kırıcıları.
Ve hangisi aileyi anlatır, geri geldiğimde.
Kendime de söyledim sevmenin ibadet olduğunu.
Ne işime yaracağını dizelerin bilemedim.
Kelimelerin nasıl s/özleşip buluştuklarını.
Nasıl birbirlerini darağacına gönderdiklerini.
İnsan pazarında görürüm yaklaşan depremi.
Her şey değişti deli ırmaklar gibi.
İz bıraktı bende teheccüt vakti dualara amin diyenler.
Ve kendimede söyledim seni.
Kıyamet alametleri arasında umut dolu olmayı.

Bak sevgilimsin.

Birçok ölüm gördüm, hepsinindir ortak yanı ne zaman ve nasıl öleceğini bilememesidir.
Takım elbiseli adam takım elbisesini duvara astıktan sonra ne olacaktır.
Hiç kimse değişmez sadece yolunu değiştirir.
İki çeşit arkadaşın arasındaki beninle.
Zaman zamansızlara yetmeyen birşeydir.
Senin göremediğin bir yanını gösteren bir fotoğraf gibi.
Hayat hoşuna gitsede gitmesede hep yanında birileri vardır.
Huzurluyum sadece seni yalnız bıraktığım için üzgünüm.
Çok değerlidir sevgi, düşler üreten sahnede.
Bir sahne olarak kadın ve erkek ne söyledi.
Ve her odada, oyuncu değerlidir.
Tanınabilmesi için çobanların.
Gelip geçici insanlar sürüsü.
Ve söylenecek cümleler de sürünün hikayesi.
Sizlerin kendinden geçmenin hikmeti gibi sıra dağlar.
Bir daha hiç unutulmayacak gibi yalnızlık.
Ya da sevmenin korkudan öldüğünüzde üzülür oyuncu.
Kadın ne söyledi.
Erkek ne anladı.
Hiç kimsenin g/örmediği bir şey gibi.
Her şey gibi dua,i.
Kapalı bir kapı önünde üşümeyi bilen deliler Şeyhi gibi.

Size söyleyeceğimi unutmayın.

Gelip geçici insanlar algılasınlar yalnızlığı.
Şems vakti görevimi yaptım duada.
Gelip geçiciliğini gösterdim bir kabristanda suretin.
Bir annenin çocuğunu göğsüne bastırışı gibi sever aşk.
Kavrayıp duygudaş olan kendinle.
Küçük insanların büyük aşkını bulduğunda.
Ve pek az tanıdığın s/özlerle.
Gerçek hayatta bir kabirbaşında yönünü bulabilen çok değil.
Elbette büyük ve günahsızdır bu hal.
Düşlere hoşgeldiniz deyin.
Ve vazgeçmesi büyük olanın aşkı ölümsüz olmayı öğreten bir Esma’da gizlidir.
Şimdi y/olda karşılaşsak teheccüt vakti bir duada.

Dilsiz olsan..

Bir hiç için yürü.
Birbirimize dost olamadan doldurduk kabirleri.
Kaç yıl geçti hatırlarmısın bir gönüle uzak olmakla.
Seni hasta eden nefsin şimdi koltuk değneği hediye etti.
Sonra bir gülüş iyileştirdi şems vakti.
Ziyaret beklenmiyor huzurevi yalnızlıklarında.
Aynaya yansıyan suretin ses verdi.
Bana iyilik yap, bu kadar çok sevme beni dedi.
Gülümseyiş duygusuz,
Unutma onu tekrar rastlarsan.
Aminlerde tanıyacaktır seni.
Pekçoğu yitip gitmiş insanın insanda duygusu.
Ardında yalnızlıklarla dolu albümde kalmış yalnızlıklar.
Mutluluk yardımdır kalbin çalışmasına.
Neden kalmıyor insan sevgide.
Kalabilirler ama hala buradasın.
Güçlüdür kim mutluysa duada.

Gariplere müjdeler olsun.

Görev verdim şiir perilerine dilsiz olsun diye.
Artık savaştayız, b/aşka bir yerde değil.
Şems vakti ikimizde, öğrenen ve öğreteniz.
Bir düşün içinde yaşadığımız gecede.
Bildiğimi.sen de bil!..
Gönlüm her şeyden önce seni ister duada.
Boş sözler etsende duymak istiyorum seni.
Tanınmaz olur, biz de diyebilirim, ben yerine.
Gecenin soğuğunu üzerinden atıyor.
Şehirlerin doğuşu ve ölümü arasında dar çerçevede insan. (Y.ed)