Sonsuz bir arayışın öyküsüdür insan...
Ve sen şimdidesin hala oysa ben dün ve yarından öncede bir sevgiyim. Konaklamak isterim tebessümle zalim yanında, alim yanımla kavga edip sırdaş eylemek için, bakışım aynı. Öylesine sevgi tadında, hep alıp başımı gitmek isterım, nefesini büyütüp. Sen söyle şimdi, başımı yaslasam göğsüne hayal misin? Yoksa düş mü? diye hep tanışsam, gözyaşını silen mendil tadın da! bakışım aynı. Şems vakti senle ben arasında hep z/orda kalsam, bakışım aynı. Gereken cevabı alıyor gönlüyle gönlümde ruhunu arayan yanımın farkında mısın? diyen yanına, bakışım aynı. Sıkıştır sık sık özlemlerimi özgürce yaşat, samimi adımlar atıyor nefesim nefesine hassasiyetiyle, bakışım aynı. Yeşermeyi bekliyor tohumların, sevgi bize hep sonradan değeri anlaşılmış sevgililer örneği verir, olabilir mi? , bakışım aynı. Belki de tanıyoruz, sıkça görüyoruz, aynı ortamlarda yaşıyoruz ama onları bilmiyoruz. Ve bunlardan çok azı tohum saçar sevgiyi yaşayanlara, o birbirine benzeyenlere benzemeyenlerdir, bakışım aynı. Tohum saçılıyor etrafa, kökleniyor bu sefer çoğalıp değiştikçe, değiştirecek bir şeyler yapmak gerekir, başlama aşamasına gelene kadar, bakışım aynı. Her ne sebeple olursa olsun, karşı olduğu dalları kesip atmıyor. Divanlarındaki cümleler sıradan insanların hikayesi gibi anlatılıyor, hatırlayıp hem heyecanlanıyor hem de biraz kaygılansanda keyfini yaşasan, bakışım aynı.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta