Engin Demirci - GARİP ÇOBAN DİVANI….13.. ...

MEŞK-İ HU VAKTİ... Sabahın bereketine ulaşmak, onun için çalıştığımız ve ona ait olduğumuz sınırları aşan hıncahınç düşünce yumağıdır aşk. Kibirli yanında yolculuğuna rağmen, hüsnü niyetin arkasını gör, sineye çekmek istediklerin aşkın ikramıdır, fedakarlık yapmayanın sevgisi olmaz, gafletten hissedemiyorsun, kendini yaşarken konuşursun, hem seveceksin, hem sevileceksen bütün iş uyanık bulunmak. Kalpleri ölüler söz dinlermi? Oysa şems vakti insanın sökülen, yırtılan ruh kumaşının atkı ve çözgüsünü ışıktan iğneyle örenler karanlık kavramını aydınlatırlar. Gecenin çobanları uykuda uyuşan ruhlar dumura uğrayan şuurları uyandırmak,daha doğrusu üç perdelik yıkım oyununu bozmak için zehirli oklarını hem melanet soyluları suretlere, hem de çağdaşlarına fırlatır. Okları, Aşil'in kılıcına benzer; hem öldüren, hem de dirilten kılıca aşk. Sınırlarını zorlar, ufuklarını genişletip tertemiz, pırıl pırıl, kristal bir dil armağan ederler. Cümle bilgini zorlar inanmak, kuşlar ötüyor, biz anlamıyoruz. Zora talip olanlar sessiz kalır, basite talip olanlar zamanı aşıyor. Sonra suskunlaşır başlar ve devam eder şimdilik yok olan, anasız/babasız doğan çocuk neyi fetheder? Hepsi, O'durdan az düşüncelerin kırışıklıkları kalbinin arzusunu gözetleyen bu gözler aşkın resmine bakarken, zamanın raksı ne bu yuvaklakta? Bir asrın değil, bütün asırların şarkısında yanan ruhumda alevlenen. Aşkın ışıkları ışıl ışıl üzerinde güneş gibi,sen nasıl birşeysin hala çözemedim,bilmecem gibisin

MASAL MASAL İÇİNDE...Bu yaşamda kendine kaçış yürek ister, masal bu ya. Demek istediğin hangi tavrınla sensinde bulamadıklarındaki şaşkınlık mideni bulandırdıda kör döğüşünle görenlerin, masal bu ya. Nelerin arasındasın kendini okumadan ebeveynlerin olmustu, dahası aynı münakaşalarınla yad ettiklerin zamanı sanki bir masal diyarı gibi tasvir ederler, masal bu ya. Yaşadığı en basit olayı anlatanların kudretinden söz etmek gerek uzun uzadıya, yoksa öyle herkese hz insan demezler! ,masal bu ya. Çok uzattım harfllerle temaşayı hasbihale geçmek çok daha zordur, ama bir sebebi var, bunları söyletmek zorunda bırakan suretperestler peşimizde, öyle güzel masallar anlatıyorlar ki, aşk,sevgi,arkadaş,dostuz diye, masal bu ya. Dünyaya veda eden ustalar arasında yer almış olan ruhlar için yazmaya başlamak, hz insan olmaya imza atmış haklılık payı çıkartırlar, yürek ister böyle kendinden kaçabilmek, masal bu ya. Benden söylemesi hayatımızda eski değil eskimeyen engin yürekli ahbabımız lazım, şimdiden söyleyeyim ihtiyacımız yok mu sizce de? ,masal bu ya. Akıl alması için gereken doğru insanları bulabilir, ama daha düzeltecek çok şey var, merhamete muhtaç yanına sıvayın kolları hepimize iş var gecede ateş düşen yanına, masal bu ya. Dünyayı yaşanabilir kılmak bayağı zor oldu, gözlerin çaresizliğinde nehirleri geçmek için köprü olacak sevgili yoktur sabaha ermek için. Gönül dağlarına tırmanmak aşk, masal bu ya! .. Çok şey mi istedi bu dost meclisi bu gece hacıbayramda,anlatmışlar ahkam kesmişler,dinlemişsin ama desem o öyle değil böyle aslında,anlatsam anlamaz şimdi,beni yorar diye vazgeçmişsin,gülüp geçmişsin delilere



İÇİMDEKİ ŞİİR...O iki sözcüğü yan yana getirip işin içinden çıkmak mümkün: Seni seviyorum. Oh ne rahat, söylediniz bitti. Takdir edilme arzunuz sevgi elbisesi giydirir. Sohbet ediyormuş gibi bir edayla sevgiliyle laflıyanların ruhlarına aşk elbısesi giymek şaşırtıcı gelmiyor. Sevginin herkese iyi geldiğini, bütün tıkanmış yolların neşeyle aşılabileceğini, kendinle mücadelenin duyguları birbirine yaklaştırabildiğini, sürekli didişen yerinle bile canciğer kılabildiğini her şeyin neresinde olduğunu öğretiyor. Sayısız harfler farklı ağızda, gönlüne güzel ilhamlar gelenlerde sevgi aşka geçit olur. Bir kalbe girmeden sohbetine katıl, kendilerindeki kendiliklerini bırak, muvaffak ol. Hele seni seviyorum'ların ortalıklarda uçuştuğu günümüzde, kazanan hangisi olacak dersiniz? Harflerin yetmediği yerdede imdada yetişen öteki diller de var halihazırda. Kimi zaman beden dilini devreye sokulduğu bile görülür sevme ve sevilmeden başka yok şu dünyada! . Şimdi kimileri çıkıp diyebilir ki, eh aşk da bir yanılsama, mahsuru yok o yüzden. Ne iyi olurdu dedim kendi kendime, neyse yarama parmak bastım, konu dışına taştım affola.. Sözcükleri parayla satın alması gereken biri de ben miyim yoksa! Kırılan dökülen hiçbir şey yok heybesiz dervişin heybesinde. Dualarla üretilen bir şey var. Küllerinden doğan aşk mı desem? Hayat öpücüğüyle gözlerini açıveren sevgi mi? Uyanan kalpde, aşk mı nasipleniyor bu kendime gelişten?