Garip bir yaşam Şiiri - Ayhan Hız

Yalnızlığın bitimsizliği yansımış yüzüne
Gözlerinde ayrılık acıları...
Erimekte kuvvetin,
küçülmektesin.
Büyümekte çığ gibi dertlerin.

Düşlerin,garipliğe köksalmış
Benliğinde toplamışsın hırçınlığını denizlerin
sahile vurdukça hepten
gün gün,
damla damla
yitmektesin...

Geçmiş,sana çengel mi atmış ne?
Eski düşlerini,
Dört köşe dertlerini şu an,
çare,çare diye içmektesin...

Sorma! ..
Bir garip yaşam sürmektesin.
Ürkek sönük ışıklı gözlerin
Eskiyen umutlarının
harap sokaklarını aramakta.
Hırçınlığın seni aşmış
Kolların boşluğu taramakta uzanıp
sihirli güçler gibi
Dertleri çekmektesin.
Küçülmekte,
yitmektesin hepten.
Her gün ölmektesin...

Yeni günle,
daha bir yorgunsun.
Sevenin olmayışı
Bitimsiz yalnızlığına tutunmuş,
eski umutlarının acısı.
Çare diye yudumladığın zehrin,
gücü sana yetmekte.
Sorma,
bir garip yaşam sürmektesin.
Dünkü gibi,
benzersiz ve çaresiz...

(Domaniç-25.2.1977)