Bedenden ay pırıltısı ve uyku sersemliği kalkmakta
Cemiyetin ahu feryat eden soğuk havası dağılmakta
Ömrümüzün ruhumuza açtığı derin izler arınmakta
Gönüller küskün ufuklara doğru yol bulup akmakta
İnsanlar dört duvar evlerine kapanmış ışık çakmakta
Yıldızlar toplanmış ayın etrafında bizlere bakmakta
Ve güneş dünyaya göz kırpıp gülücükler yakmakta
Uzak sokaklarda lamba misali aydınlık parlamakta
Karanlıklar yükseldikçe yavaşça aydınlık kaybolmakta
Yavaş yavaş gecenin ve karanlığın ağırlığı azalmakta
Büyük ırmaklar durmadan sonsuzca akıp çağlamakta
Doğaya ve insana türlü türlü yararlı nimet sağlamakta
Fani insanoğlu acizliği karşısında doğarken bile ağlamakta
Bu dünyadan göçüp giderken de nice yürekler dağlamakta
Masum
11-06-2011
Kayıt Tarihi : 24.6.2020 20:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!