Garip bir güzdü Şiiri - Gencay Coşkun

Garip bir güzdü
Bu sefer içi fena küstü
İçimi dışıma dökemeden
Saçlarımı ağartan bir delilikti yaşam
Hangi hücre yığını
Toplanıp bir araya
Kararlı ve duyarlı yumak olup
Doğruyu bulabilecekte
Söyleyecekti bana

Sinir silsilesi içimde
Damarlarımda, beynimin kıvrımlarında
Kendim doğrularımda
Adım atsan cinayet olacak
Adım atsan kıyamet kopacaktı
İçimdeki dipsiz hortumu saymıyordum bile
Ben onunla yaşamasını öğreneli
Yeni çağ çoktan gelmişti kainata

Çakan bu şimşekler, şimşek değildi hiçbir zaman
Öfkenin yeryüzüne akmasıydı
Yağan bu yağmurlar, yağmur değildi hiçbir zaman
Gönlü delinin sade gözyaşlarıydı
Kasıp geçen bu kasırgalar, kasırga değildi hiçbir zaman
Deli kanlının gelecek döngüsüydü

İçten gelen bir şeydi kızgınlık
Aldığımı dünyadan geri verme çabasıydı aslında
Gerisi fonda manzara gibi
Şakaklara gelen basınç sistemi
Dünyasal pisliklerden kaynaklıydı
Bunu sök sökebilirsen insanlığın temellerinden

Kelimeler kadar dost
Kelimeler kadar düşman ne vardı ki dünyada
Bir içi var eden
Bir içi yok eden onlardı
Kimin ağzından
Ne zaman çıktığına bağlı olarak
Değişirdi şiddeti
Ansızın gelirdi
Birleşip cümlelerde şafak attırırlardı insana
İç dış karşı karşıya gelirdi
Bu karışıklık denizinde bir esen ateşti
Oda mevsimleri kuruturdu

Garip biz güzdü
Daha kötüsü yoktu
Zirveden inişin temsilcisiydi
Gücün çekilmeye başlamasının işaretçisiydi
Her hayatın bir güzü vardı
Bunca kıyamette
Bir sonraki baharı gören çok azdı....