Benim adım Rıza’dır.
Yaptığım iş dilenciliktir.
Yerim, yurdum şu köşedir.
Saat kulesinden 25 adım ileridedir.
Hergün sabahleyin geliyorum.
İki dizimin üzerine oturuyorum.
Yorulunca da bağdaş kuruyorum.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Evet güzel Dost...
Dedim yine diyorum...
Bir dilencinin hissettiklerini hissetmek.
Onun hislerini yazmak...
Siz gerçekten farklı bir insansınız...
Toplumun kanayan yaralarına parmak basıyorsunuz..
Kutluyorum...
Teşekkürlerimle...
Selamlar...
Şiirdir bu işde acılı insanları,mısrada anlatmak en büyük yetenek ister.Yüreyine salık.
Aydın Babayev.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta