Garip Bir Dilenci Şiiri - Cahit Pehlivan

Benim adım Rıza’dır.
Yaptığım iş dilenciliktir.
Yerim, yurdum şu köşedir.
Saat kulesinden 25 adım ileridedir.
Hergün sabahleyin geliyorum.
İki dizimin üzerine oturuyorum.
Yorulunca da bağdaş kuruyorum.

İki elim açık, her gelip gecene,
“Allah rızası için bir sadaka”
Diye içli bir sesle sesleniyorum.
Önümdeki açık mendilimin üzerine,
Çok iyi hatırlıyorum.
Bundan on-onbeş sene öncesinde,
Beş kuruşla, on kuruş atıp giderlerdi.
Mendilime bir yirmi beş kuruş atıp giden,
O gün, duaların en iyisini isterdi.

Tıkır tıkır önüme düşerken para,
Duyuyordum.
Her birisi bir şeyler söyleyerek atıyordu.
Bende elimde arada bir yokluyordum.
Birikenleri cebimdeki keseme koyuyordum.

Birkaç kuruş mendilin üzerinde bırakıp
“Allah rızası için bir sadaka” diye diye
Her gelip geçene ağlaya, yalvara,
Ömrümün günleri gelip geçiyor işte böyle,
Benim gibi garip bir dilencininde,
Ekmek teknesi, şu dörtyol ağzındaki köşe,

Bir dilencinin hayatı böyle gelip geçiyor şimdi.
Hep “Allah rızası için” diyerek dilendimdi.
Bilemem onlar Rıza’nın Allah’ı için mi?
Benim önüme beşlik, onluk atıp giderlerdi.

Bugünlerde mendilimin üzerinde göremiyorum.
Atılmış demir paralar, sebebi hikmeti ne ise;
Hep ellilik, yüzlük paralar buluyorum.

O paraları cebime koyarken de düşünüyorum.
Yoksa diyorum. Benim gibi garip bir dilenci
Ne hattine düşmüştü ki, görsün ellileri, yüzleri
Arasıra da düşünüyorum.
Bende diyorum. Yılların tecrübesi olduğu için mi?
Daha iyi etkiliyorum. Önümden gelip geçenleri.

Yoksa diyorum, yine; halk zengin mi olmuş?
Yada diyorum, artık dilenci mi kalmamış?

Benim gibi üstü başı yırtılmış,
Bacağındaki pantolona kırk yama vurulmuş.
Saçı sakalı uzayıp, bir birine karışmış.
Böylesine miskin, garip bir dilenciye
Mendilinde ellilik, yüzlük görmek nerde muratmış.

ÇANAKKALE