Garip bir çocuğum ben Şiiri - Murat Türkmen

Garip bir çocuğum ben
Kimsenin sevmediği bi çocuk
Çirkin olduğumdan değil kimsesiz olduğumdan
Dedim ya garip bir çocuğum

Herkesin yüzündeki imalara alıştım artık
Her gün ölmelere alıştım artık
Sessiz sessiz çığlıklarıma alıştım artık
Dedim ya garip bir çocuğum ben

Bütün insanlar katil benim gözümde
Her bakışıyla öldürüp duruyorlar beni
Yanaklarımda ki ıslaklık ifade etmez oldu kimseye
Dedim ya garip bir çocuğum ben

Bıraksalar alnı ak başı dik yürümez miyim?
Uzatsalar tutmaz mıyım uzatılan eli
Ağlamayı unutup gülmez miyim? Ama
Dedim ya garip bir çocuğum ben.

Bir tutam sevgi bahşetseler zengin olurum oysaki
Param olmasın katil insanlar gibi olmak istemem
Anlamam ki paradan bir şekerim olsun bir de ayakkabım
Dedim ya garip bir çocuğum, kimsenin istemediğinden