Garip Bir Aşk Şiiri - Fatma İlan

Bir öğle vakti,
Geziyorum sokakta,
Sakince gezerken bir başıma,
Bir genç bey çıkıyor karşıma,
Adımı soruyor yavaşca:
-Pardon diyor adınız neydi, şu gönlüm sizi çok sevdi.

Şaşkın şaşkın bakıyorum bende,
Girdim mi acaba gencin kalbine.
Kızmaya başlıyorum birden bire:
-Lütfen gidiniz buradan, sinirim tepeme çıkmadan.

-Benden niçin kaçıyorsunuz, seven kalbimi kırıyorsunuz.
Şaşkın şaşkın dinliyorum yine, girdim mi acaba gencin kalbine.
Yine kızıyorum birden bire:
-Lütfen şimdi gider misiniz, yoksa bir mor gözlük mü istersiniz.

Bırakmıyor bir türlü peşimi,
Ne yapsam da kaybetsem izimi.
Genç dinliyor pür dikkat,
Sanırım bu kafadan sakat.

-Lütfen bayan kızmayın hemen, inanın ki ben sizi yemem.

-Lan! ben yenilecek mal mıyım, yoksa patates çuvalı mıyım?

Bu çocuk gerçekten deli, buradan hemen gitmeli.
Ayağım takıldı düşüyorum, hemencecik bayılıyorum.
Genç beni kurtarıyor, kollarında ayılıyorum.

-Benim bugün ki kahramanımsın,
Eve götürecek atımsın.

Kalbim atıyor delice,
Kaptırdım mı gönlü mü bu gence.

Genç anlıyor bendeki değişmeyi,
Sormaya başlıyor nedenini.

-Pardon bayan bir şey mi oldu,
Kalbinizi fetih mi ettim yoksa,
Ne zaman çıkıyoruz balayına.
Ben yakışıklıya aşık mı oldunuz,
İnan ki siz benim için doğdunuz.

-Ay nasıl anladın top kafa,
Çok ısrar ettin yalvardın da
Kalbimi veriyorum sana.
Ama unutma bir şartla

derken
Uyanıyorum aniden,
Daha rüyam bitmeden.

(Kayseri, 21.06.1993)