Garip Aşık Şiiri - Emine Sönmez

Sabah güneşi doğdu ağarmış saçlarıma,
Ben karlı dağ olmuşum, dön gel yamaçlarıma,
Uzak durup hor bakma, solgun bakışlarıma,
Yürek yaralı iken, kalırmı gözde ışık.

Sen benim güneşim sin, kalbimde hiç batmayan,
Karanlık gecelerde mehtabı aratmayan,
Öyle tanıdım seni, aşka hile katmayan,
Gönlümün kapısından geçit vermeyen eşik.

Sen olmadığın zaman, yaşla dolar gözlerim,
Belki gelirsin diye, yollarını gözlerim,
Hasretinden kanıyor, yaramda ki gözlerim,
Her saniyem yıl gibi, ondan aklım karışık.

Bugün de göremedim, gönlüme ateş düştü,
Bir görünüp kayboldun, sanki gördüğüm düş tü,
Ne yapsam çaresizim, kalbim yerinden uçtu,
Gelmesen de yüreğim hayalinle barışık.

Gönlümdeki fırtına, deli bora gibidir,
Dermanı bulunmayan, derin yara gibidir,
Bunca gün ayrılığın, 'söyle' zamanımıdır,
Sen gönlümün sultanı, ben böyle garıp aşık.