Garip Anam Şiiri - Ramazan Bölük

Dokuz ay canında taşıdı.
Bağrından başımı esirgemedi;
“Seni yaratan Allah’tır” dedi.
Benim canım anacığım…

Hiç bıkmadan usanmadan,
Uykusunu hep feda eden,
Canımı canına tercih eden,
Benim canım anacığım…

Ninniler söyleyip büyüttün,
Beni bu hale yaşa eğittin,
Dinim İslâmı sen öğrettin,
Benim canım anacığım…

Okumamı isterdi tatlı canın;
“Oğul oku” idi hep kelamın.
Fakat yaklaşmadaydı makamın.
Benim canım anacığım…

Artık şahadet yakındı sana.
Sol yanımdan bir ağrı düştü cana,
Devasız dert düştü artık bana.
Benim canım anacığım…

Şimdi sen yoksun bu fenada.
Senin canın artık cennet bekada.
Eyleme bizi şefaatinden geda.
Benim canım anacığım…

Toprak anaya ettik seni emanet;
O bize hiç etmedi etmez hıyanet.
Döktük gözümüzden yaş-ı nedamet.
Benim canım anacığım.

Şimdi makamında rahat uyu.
İyi evlat bıraktın rahat uyu.
Arkandan her daim gelir fatihalar…
Sen müsterih ol rahat uyu…
Benim canım anacığım…