Garip Anam Şiiri - Osman Kaya Malatya

Hasta düştün evlat yolu gözledin,
Hasret yüreğinde kor oldu anam,
Vefasız olanı sordun özledin,
Hastane ortamı dar oldu anam.

Araştırma yolu uzanır gider,
Gitmedi üstünde dert ile keder,
Yaşamın boyunca oldun derbeder,
Dert ile günlerin zor oldu anam.

Dost ahbabın yardımına koşardın,
Soğan ekmek bulsan mutlu yaşardın,
Gönüllerde taht kurmayı başardın,
Kimisi de bakar kör oldu anam.

Beraber yürüdük çetin yollarda,
Vefa beklemedik bencil kullarda,
Zaman geçti meyve düştü dallarda,
Kurudu ağaçlar har oldu anam.

Yüreğim ağladı haber alınca,
Ruhum yara aldı akşam olunca,
Amansız dert kapımızı çalınca,
Önümüz geçilmez sur oldu anam.

Sanki biz olmuştuk çileli olan,
Dünya fani malı mülkü de yalan,
Iraklara gitti göçünü alan,
Bazı dostlarımız mar oldu anam.

Bin bir minnet ile gelirdi gelen,
Kör cahiller oldu sinemi delen,
Halime ağladı ahvalim bilen,
Garip gönlüm sabret der oldu anam.

Yegâne desteğim hamt ile sabır,
Dileğim o, anam sıkmasın kabir,
Dili olan yalan atıyor ha bir,
Bülbüle kafesi zar oldu anam.

Yavrularım diye feryat ederdin,
Usanmadan peşlerinden giderdin,
Belki başucuma gelirler derdin,
Vefalı insanlar sır oldu anam.

Yola revan oldum fırtına çıktı,
Orgun orgun esip gönlümü yıktı,
Bir başıma kalmak boynumu büktü,
Simsiyah saçlarım kar doldu anam.

Dost ahbaplar ahvalini sordular,
Ne diyeyim tabutunu gördüler,
Hayır, için namazgâha durdular,
Orası nur dolu yer oldu anam.

Âşık Kaya der ki nasıl gülerim,
Yalnız kaldım kuzu gibi melerim,
Cenabı Mevla’mdan rahmet dilerim,
Dua için sesim gür oldu anam.