Garip Şiiri - Alper Vatansever

Bir garibin öyküsü bu
Bir türlü gülmeyen
Güldürülmeyen bir garip....
Sevdiğini zannedip
Her zaman ki gibi
Aldanan! !
Etraftakiler hep yanında
Teselli ediyorlar
Ama kimseyei görmüyor gözü
Sadece kalbini düşünüyor
Kalbinde açılan o derin yarayı..

Dedim ya
Bir garibin öyküsü diye
Bu garip yenilgilere alışkın
Ama bu yenilgilerde
Elinden hiç bir şey
Gelmesede! ! !

Tek başına kalmıştı
Şu koskoca dünyada
Elleri her zamanki gibi
Bomboş....
Kalbi her zamanki gibi
Delik,deşik..
Ne zaman iyileştirmeye kalksa,
Daha çok acıtıyor...

Bulamadı aradığını
Bir türlü hayatta
Hep acı tecrübeler yaşadı
Daha gencecik yaşında
Şimdi köşe başında
Ağlıyor tek başına...
Sarılıyor artık,
Taşlara,duvarlara....
Hiç kimse de görmüyor;
Tutup kaldırmıyor...
Tek başına
Sürünüp gidiyor
Şu kahrolası dünyada
İşte böyle bir garip var
Bu yalanlarla dolu hayatta...