Garip Şiiri - Tufan Aslan

Aslında ne garip bir olgu...
Yaşamak.
Her yeni bir güne göz açmak ne tuhaf,
Her gece ölürken sessizce...
Yeniden dirilmeye çalışmak, ne tuhaf,
Toprak üstüne toprak örtün üstüme
Yorganlar saramıyor bedenimi
Kemiklerim artık sığmıyor kostümüme,
Giydirin artık bana kefenimi.
Geçmişin parmaklıkları arasında,
Düşünce hapishanesinde,
Yarını düşünerek yaşamak,
Ölümün ta kendisi.