Bir akşam üzeri yürüyorum önümü göremeden
İnce ince yağmur çiseliyor; etrafta mis gibi toprak kokusu
Tüylerim ürperiyor; gözlerim doluyor,
Yağmur damlaları gibi inceden inceye gözümden yaşlar süzülüyor
Boğazımda bir yumruk, içimde tekrar yalnız ve savunmasız kalma korkusu…
Bu şehir de neresi?
Niye sokakları ruhum gibi dar ve karanlık?
Bu insanlar da kim, acaba onlar da benim hissettiğim acıyı hissediyorlar mı?
Acaba beni daha ne terkedişler ve hüzünler bekliyor?
Hayat sadece bana mı bu kadar zalim davranıyor?
Ahh, beynimde binlerce karınca, şakaklarım zonkluyor.
(2011,Konya by R.g.)
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Devamını Oku
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
evet hayat insanı dener sınar yorar. herkes bir türlü bir takım acılar yaşar.kaleme sağlık.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta