Garip Şiiri - Hüseyin Muşmal

Garip
El ne bilsin garip, senin derdini?
Bu derdi çekmeyen bilemez imiş.
Zorluğu görse de kendi yurdunu,
Terk edip arkandan gelemez imiş.

“Yalandır” diyormuş artık sözüne,
“Uzanmam” diyormuş iki dizine,
“Bakarım” dermiş de belki yüzüne,
Gördüğünde içten gülemez imiş.

Olmasa yanlışın, olmasa hatan,
Çıkıp da mezardan gelse de atan,
Güneş gece doğsa ay olsa batan,
Seninle bir yuva dilemez imiş.

Düştüğünü görsem uzatmam elim,
Adını hiç anmam bağlandı dilim,
“Düşünmem” diyormuş “ne olur halim?”
Burnu düşse yerden alamaz imiş.

Eşref’im döksen de sen gözyaşını,
Versen de değmezmiş gözün kaşını,
Açıp ellerini eğip başını,
Arkandan bir dua salamaz imiş.